شعر کودکی هایم

[مرسانا 19]

آسیا بچرخ میچرخم
تندتر بچرخ میچرخ
آسیا بشین میمیرم
ازچی باز جون بگیرم
آسیا من این زمین رو هرگز دوستش ندارم
لبام رو هم میدوزم باید طاقت بیارم
آسیا اونی که اومد
بازیمونو به هم زد
نخود و کشمش پیشکشش
فقط برم از بازی....
تاب تاب عباسی
خدا خستم از بازی
این بار غرق تمنام:
میشه منو بندازی؟؟؟؟

[سمیراه]

عزیزم انقدر ناامید نباش

[خليلي]

آیه های بارونی نوشتم

بسته به تو جون و سرنوشتمتو مظهر تحملی تو ماهی
عشق منی برام تو تکیه گاهی

[خليلي]

دلم گرم خداوندیست که با دستانِ من؛
گندم برای یاکریمِ خانه می ریزد؛
چه بخشنده خدای عاشقی دارم؛
که می خواند مرا با آنکه می داند گنهکارم؛
دلم گرم است و می دانم؛
بدونِ لطف او تنهای تنهایم ...

[ستیلا]

اولین روز دبستان بازگرد
کودکی ها شاد و خندان باز گرد

باز گرد ای خاطرات کودکی
بر سوار اسب های چوبکی

خاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن مانا ترند

درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود

درس پند آموز روباه و خروس
روبه مکار و دزد و چاپلوس

روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است

کاکلی گنجشککی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود

با وجود سوز و سرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درید

تا درون نیمکت جا می شدیم
ما پر از تصمیم کبری می شدیم

پاک کن هایی ز پاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستانمان از آه بود
برگ دفترها به رنگ کاه بود

مانده در گوشم صدایی چون تگرگ
خش خش جاروی با پا روی برگ

همکلاسیهای من یادم کنید
باز هم در کوچه فریادم کنید

همکلاسیهای درد و رنج و کار
بچه های جامه های وصله دار

بچه های دکه سیگار سرد
کودکان کوچک اما مرد مرد

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بود و تفریقی نبود

کاش می شد باز کوچک می شدیم
لااقل یک روز کودک می شدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش
یاد آن گچها که بودش روی دوش

ای معلم نام و هم یادت به خیر
یاد درس آب و بابایت به خیر

ای دبستانی ترین احساس من
بازگرد این مشقها را خط بزن
شعر از : محمد علی حریری جهرمی

[پریماه.]

اولین روز دبستان بازگرد
کودکی ها شاد و خندان باز گرد

باز گرد ای خاطرات کودکی
بر سوار اسب های چوبکی

خاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن مانا ترند

درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود

درس پند آموز روباه و خروس
روبه مکار و دزد و چاپلوس

روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است

کاکلی گنجشککی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود

با وجود سوز و سرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درید

تا درون نیمکت جا می شدیم
ما پر از تصمیم کبری می شدیم

پاک کن هایی ز پاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستانمان از آه بود
برگ دفترها به رنگ کاه بود

مانده در گوشم صدایی چون تگرگ
خش خش جاروی با پا روی برگ

همکلاسیهای من یادم کنید
باز هم در کوچه فریادم کنید

همکلاسیهای درد و رنج و کار
بچه های جامه های وصله دار

بچه های دکه سیگار سرد
کودکان کوچک اما مرد مرد

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بود و تفریقی نبود

کاش می شد باز کوچک می شدیم
لااقل یک روز کودک می شدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش
یاد آن گچها که بودش روی دوش

ای معلم نام و هم یادت به خیر
یاد درس آب و بابایت به خیر

ای دبستانی ترین احساس من
بازگرد این مشقها را خط بزن
شعر از : محمد علی حریری جهرمی

مامان منم عاشق این شعرست

[دریا071]

عمو زنجیر باف بله
زنجیر منو بافتی بله
پشت کوه انداختی بله
بابا اومده
چی اورده نخود کشمش
.....
یادش بخیر دلم کمی کودکی ام را میخواهد چه زود گذشت تمام بچگی ام

[مرسانا 19]

عزیزم انقدر ناامید نباش

نا امید نیستم...
ولی هیچوقت...هیچوقت نمیخوام دوباره به اون روزام برگردم
هیچوقت نمیخوام دوباره اون روزام تکرار بشن
هرچند هر روز خاطراتش برام تداعی میشن
نا امید نیستم...فقط زیادی بزرگ شدم

[سمیراه]

نا امید نیستم...
ولی هیچوقت...هیچوقت نمیخوام دوباره به اون روزام برگردم
هیچوقت نمیخوام دوباره اون روزام تکرار بشن
هرچند هر روز خاطراتش برام تداعی میشن
نا امید نیستم...فقط زیادی بزرگ شدم

عزیزه دلم همه ما گذشته ی تلخی داشتیم همیشه شکست داشتیم
یکی بیشتر یکی کمتر زیادی بزرگ نشو اوقدی بزرگ نشو که زیادی بفهمی
اونجوری دیگه هیچوقت خوشحال نیستی
امارا نشون میده ادمهای عادی(از همه لحاظ اقتصادی مال و...)که وضعیت عادی دارن نه بالا نه پایین حالشون خوبتره
شاید خیلی هارو ببینی که موفق شدن و به جاهای خوبی رسیدن اما اگه ازشون سوال کنی حالت خوبه چی میگن ؟
ادمهای سطح خیلی بالا یا سطح خیلی پایین حالشون خوب نیست

سعی کن چیزای دست نیافتنی نخوای و زندگی عادیت رو دوست داشته باشی
زندگی دوروزه روزی بر تو روزی بر علیه تو
اگه قلا بر علیه تو بودهه خوشحال باش که روزای با تو تو راهن
شعار نمی دنما اعتقاد دارم
توکل کن به خدا

[مرسانا 19]

عزیزه دلم همه ما گذشته ی تلخی داشتیم همیشه شکست داشتیم
یکی بیشتر یکی کمتر زیادی بزرگ نشو اوقدی بزرگ نشو که زیادی بفهمی
اونجوری دیگه هیچوقت خوشحال نیستی
امارا نشون میده ادمهای عادی(از همه لحاظ اقتصادی مال و...)که وضعیت عادی دارن نه بالا نه پایین حالشون خوبتره
شاید خیلی هارو ببینی که موفق شدن و به جاهای خوبی رسیدن اما اگه ازشون سوال کنی حالت خوبه چی میگن ؟
ادمهای سطح خیلی بالا یا سطح خیلی پایین حالشون خوب نیست

سعی کن چیزای دست نیافتنی نخوای و زندگی عادیت رو دوست داشته باشی
زندگی دوروزه روزی بر تو روزی بر علیه تو
اگه قلا بر علیه تو بودهه خوشحال باش که روزای با تو تو راهن
شعار نمی دنما اعتقاد دارم
توکل کن به خدا

آبجی من زیاده خواه نیستم
مگه توقع زیادیه که بتونم بخندم
که داداش های مهربون داشته باشم
که خوشبخت بشم
که آرامش داشته باشم
خیلی شکسته شدم
تموم بچگی ها و شور و نشاطم رو صرف داداشای بی لیاقتی کردم
که چشمشون دنبال ناموس مردمه
صرف داداشایی که دخترارو میچزونن
من به درک...بقیه ی دخترا چی؟؟؟
خیلی دور برادرامو گشتم
خیلی...ولی دیر فهمیدم که ارزششو نداشتند
تو هیچ زمینه ای موفق نیستم ...
روزهای خوبم هرگز نیومدند
اونقدر نیومند که وقتی میگن خوشبخت میشی دوست دارم گریه کنم
از زندگیم گله ای ندارم...
ساده سوختم...ساده باختم...مقصر خودمم
حالا شما بگید...وقتی هیچ خاطره ای ندارم بهش دلخوش کنم...بازم یه آدم عادیم؟؟؟